Λοιμώδης μονοπυρήνωση. Kissing disease

Οι Αγγλοσάξονες την ονομάζουν «mono», ή και Kissing disease (νόσο του φιλιού).

Ο προσδιορισμός της αρρώστιας με το όνομα μονοπυρήνωση προέρχεται από το ότι στο αίμα αυξάνουν τα ομώνυμα κύτταρα (μονοπύρηνα), τα οποία ανήκουν στην ομάδα των λεμφοκυττάρων (λευκά αιμοσφαίρια).

Η μονοπυρήνωση είναι ίωση και μάλιστα αρκετά συνηθισμένη. Οφείλεται στον ιό του Epstein-Barr (EB virus). Ανήκει στην οικογένεια εκείνων που αποκαλούμε ερπητοϊούς, δηλαδή εκείνους που είναι υπεύθυνοι για τον έρπητα.

Ο ΕΒ Virus βρίσκεται παντού στον κόσμο.
Αν ελέγξουμε ενήλικες, βρίσκουμε αντισώματα εναντίον του.

Οι στατιστικές στις ΗΠΑ (που δεν φαίνεται να διαφέρουν ουσιαστικά στην Ελλάδα) λένε πως το 95% των ατόμων 35 έως 40 ετών διαθέτει αυτά τα αντισώματα. Το συμπέρασμα είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, κάποια στιγμή στην ζωή τους ήρθαν σε επαφή με τον ιό. Ο οργανισμός τους ‘’έδωσε μάχη’’ και τον κατέστρεψε με τα ‘’όπλα’’ του ανοσοποιητικού συστήματος.

Παράγοντες κινδύνου,

Μπορεί να προσβάλλει τον καθένα, αλλά προτιμά νέους, κυρίως στην ηλικία 15-17 ετών. Αφορά εντούτοις και παιδιά αλλά και μεγαλύτερους. Στα παιδιά ειδικά, η νόσηση είναι ελαφρότερη συνήθως και μπορεί να μιμηθεί μια απλή γρίπη ή κρυολόγημα. Πρόκειται για αυτό που αποκαλούμε ‘’εκτρωτική μορφή’’, δηλαδή μια νόσο (όχι μόνο την μονοπυρήνωση) που εκδηλώνεται με συμπτώματα ήπια που δεν μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν και να την ταυτοποιήσουν. Για το λόγο αυτό, είναι πιθανό ότι τα στατιστικά στοιχεία μας ξεγελούν.

Πως εξαπλώνεται

Με την επαφή ατόμου με άτομο. Το σάλιο είναι η πιο συνηθισμένη αιτία μετάδοσης για αυτό και την μονοπυρήνωση την αποκαλούμε νόσο του φιλιού. Όμως το φτέρνισμα και ο βήχας είναι επίσης τρόποι εξάπλωσης της νόσου. Δημιουργούν σταγονίδια που περιέχουν τον ιό και μεταφέρονται με τον αέρα που αναπνέουμε.

Συχνά, η από κοινού εστίαση (μοίρασμα του κολατσιού παιδιών και έφηβων στο σχολείο), ευνοεί την μετάδοση με το σάλιο.

.Πότε κόλλησα άραγε;

Χρειάζονται 4 έως 6 εβδομάδες από τη στιγμή της εισόδου του ιού στον οργανισμό έως και την στιγμή της εμφάνισης των συμπτωμάτων. Την χρονική αυτή περίοδο την λέμε ‘’επώαση’’. Το μολυσμένο με ιό άτομο, μεταφέρει σε άλλους την πάθηση για αρκετές εβδομάδες.

Ρεζερβουάρ

Ενδιαφέρον έχει πως άνθρωποι που πέρασαν κάποτε λοιμώδη μονοπυρήνωση και είναι πλέον καλά, περιέχουν κατά περιόδους στο σάλιο τους τον ιό και μπορεί να τον μεταδώσουν. Αυτό σημαίνει πως δεν έχει νόημα να απομονώσουμε αυτούς που πάσχουν κάθε φορά, εφόσον χιλιάδες υγιείς άνθρωποι αποτελούν ‘’ρεζερβουάρ’’ μετάδοσης του ιού.

Την περνάω δεύτερη φορά;

Όσοι εκτέθηκαν σε ιό σε νεαρή ηλικία και ανέπτυξαν ανοσία, δεν πρόκειται να εμφανίσουν ποτέ ξανά τη νόσο.

Μετά από τη μόλυνση. Συμπτώματα και σημεία

Στην αρχή, για 2-3 ημέρες ο πάσχων παραπονείται για κακουχία, εύκολη κόπωση, μειωμένη όρεξη και ενεργητικότητα ενώ έχει και ρίγη (κρυάδες). Υπάρχει πονοκέφαλος και συχνά φωτοφοβία.
Ακολουθεί ξηρότητα του λαιμού και ενόχληση στην κατάποση. Ο λαιμός είναι κόκκινος και οι αμυγδαλές διογκωμένες. Συχνά έχουν λευκό επίχρισμα.

Υπάρχει πυρετός και διόγκωση των λεμφαδένων στην περιοχή του τραχήλου. Ο σπλήνας αλλά και το ήπαρ επίσης, παρουσιάζουν διόγκωση στο 1/3 των περιπτώσεων. Τέλος μικρό ποσοστό πασχόντων (5%), εμφανίζει και ιλαροειδές εξάνθημα (θυμίζει την ιλαρά).

Διάγνωση
Τα συμπτώματα και τα σημάδια που περιγράφτηκαν, δημιουργούν την υποψία μονοπυρήνωσης. Ειδικότερα όταν αφορούν παιδιά και εφήβους. Χρειάζεται εντούτοις επαλήθευση η οποία θα γίνει με εξετάσεις αίματος.

Το μέλημα μας πρέπει να είναι να αποκλείσουμε μικροβιακές λοιμώξεις των αμυγδαλών και του φάρυγγα, κυρίως από στρεπτόκοκκο.

Τι δείχνουν οι εξετάσεις;

Τα λεμφοκύτταρα στην μονοπυρήνωση είναι συνήθως αυξημένα και παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική μορφολογία. Επειδή αυτό δεν είναι μόνο του αρκετό, κάνουμε και ειδικές εξετάσεις όπως το ‘’monotest’’ και ο έλεγχος για αντισώματα εναντίον του ΕΒ. Έτσι επιβεβαιώνουμε τη διάγνωση.

Ας έχουμε υπόψη πως αν τα αντισώματα είναι αρνητικά, θα χρειαστεί να περιμένουμε. Είναι πιθανό να καθυστερήσουν να εμφανιστούν, έως και 2 ή 3 εβδομάδες από την ώρα έναρξης των συμπτωμάτων της νόσου.

Θεραπευτικά μέτρα, Διάρκεια της ασθένειας.

Σαν ιογενής λοίμωξη που είναι, η μονοπυρήνωση υποχωρεί χωρίς ειδική θεραπεία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Φάρμακα επομένως θα χρειαστούν μόνο για να ανακουφίσουμε τα συμπτώματα (κυρίως αντιπυρετικά, αναλγητικά).

Τα φάρμακα που έχουμε εναντίον ιών (αντι-ιικά), δεν δίνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και δεν τροποποιούν ούτε την ένταση των συμπτωμάτων ούτε την πορεία.

Ερυθρομυκίνη μπορεί να δώσουμε μερικές φορές αν διαπιστωθεί πως συνυπάρχει στρεπτόκοκκος.

Αμοξικιλίνη δεν πρέπει να δίνουμε. Σε πολλούς ασθενείς με μονοπυρήνωση θα προκαλέσει κνησμό (φαγούρα).

Για αντιπυρετικά χρησιμοποιούμε παρακεταμόλη και ποτέ ασπιρίνη ειδικά σε νέους και παιδιά γιατί μπορεί να έχουμε πολύ σοβαρά προβλήματα.

Πολύ σπάνια, μπορεί να χρειαστεί να δώσουμε κορτιζόνη αλλά αυτό αφορά πολύ λίγους, οι οποίοι λόγω μεγάλης διόγκωσης αμυγδαλών και του λαιμού, ίσως δυσκολεύονται στην ανάσα.

Χρειάζεται επίσης καλός και αρκετός ύπνος.

Πότε θα περάσει;

Τα ενοχλήματα από το λαιμό που είναι έντονα στην πρώτη εβδομάδα, υποχωρούν σιγά σιγά το επόμενο δεκαήμερο.

Οι λεμφαδένες για να ξεπρηστούν θα κάνουν περισσότερο (τέταρτη μάλλον εβδομάδα).

Το αίσθημα κόπωσης (μεταλοιμώδης καταβολή) μπορεί να συνεχιστεί ακόμα και για αρκετούς μήνες. Οι αναρρώσαντες καλό είναι να αποφεύγουν σπορ και ‘’ζορίσματα’’ τουλάχιστο για ένα εξάμηνο. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις ρήξης του σπληνός, λόγω διόγκωσης του, κάτι που μπορεί να είναι άκρως επικίνδυνο.

Το άτομο που πέρασε πρόσφατα μονοπυρήνωση, θα έχει στο σάλιο του τον ιό για 18 μήνες περίπου. Για το λόγο αυτό μπορεί και να τον μεταδώσει σε άλλους.

Υπάρχουν επιπλοκές;

Αρκετά συχνά υπάρχει ήπια φλεγμονή στο συκώτι (ηπατίτις). Την διαπιστώνουμε από την αύξηση των ηπατικών ενζύμων. Δεν απαιτεί κάποια θεραπεία γιατί πολύ σπάνια λαμβάνει σοβαρή μορφή.

Η διόγκωση του σπλήνα όπως είπαμε χρειάζεται προσοχή για μην έχουμε ρήξη.

Άλλες σοβαρές επιπλοκές, γενικώς είναι επίσης σπάνιες. Περιγράφονται: αιμολυτική αναιμία, περικαρδίτις, μυοκαρδίτις και εγκεφαλίτις.

Αυτό δεν πρέπει να μας τρομοκρατεί. Θα συμβεί (αν συμβεί), σε άτομα με καταστολή στο ανοσοποιητικό σύστημα.

Τέλος, υπάρχουν παρατηρήσεις που συνδέουν τον ΕΒ ιό της μονοπυρήνωσης με λεμφώματα. Τα δεδομένα είναι ασαφή και μάλλον αναξιόπιστα ώστε να προκαλέσουν ανησυχία.



πηγή.1400g.wordpress.com