Ο ρόλος των πεποιθήσεων στην απώλεια βάρους

Ο κύριος λόγος που επισκέπτεται ένα άτομο ένα διαιτολογικό γραφείο είναι κυρίως για να χάσει το περιττό βάρος και ως φυσικό επακόλουθο είναι να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα διατροφής, με αποτέλεσμα να παιδεύεται έτσι και το ενδιαφερόμενο άτομο αλλά και ο επιστήμονας υγείας, αφού είναι γνωστό ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα αποτελέσματα είναι παροδικά.
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που δεν μπορεί να χάσει κάποιος τα περιττά κιλά ενώ προσπαθεί πολύ;

Το μεγαλύτερο ίσως μυστικό είναι κρυμμένο στις πεποιθήσεις που έχει το άτομο σχετικά με την αυτοεκτίμηση του, την αυτοπεποίθησή του, αλλά και στις ερωτήσεις που κάνει στον ίδιο του τον εαυτό καθημερινά.

Ας μάθουμε πρώτα όμως τι είναι οι πεποιθήσεις; Συχνά, στη ζωή μιλάμε για πράγματα χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι μία πεποίθηση είναι κάτι χειροπιαστό, ενώ στην πραγματικότητα είναι το αίσθημα βεβαιότητας που έχουμε για κάτι. Αν πιστεύεις ότι είσαι «χοντρός», ουσιαστικά αυτό που λες είναι ότι «είμαι σίγουρος ότι είμαι χοντρός».

Αποτέλεσμα αυτού, είναι ότι όσο κι αν προσπαθείς με δίαιτα να διώξει το περιττό βάρος και να τα καταφέρεις στο τέλος, πάντα θα υπάρχει η επαναπρόσληψη βάρους και ίσως με παραπάνω κιλά απ’ ότι ξεκίνησες. Αυτό συμβαίνει γιατί, βαθιά μέσα σου δεν έβγαλες το δέντρο (είμαι χοντρός, δεν αξίζω, είμαι ανίκανος κ.ο.κ.) από τις ρίζες αλλά απλά κλάδεψες τα κλαδάκια του κάνοντας απλά μία δίαιτα και το μόνο που καταφέρνεις με το κλάδεμα είναι να ξαναφουντώσει το δέντρο.

Οι πεποιθήσεις μπορούν να σε ενδυναμώνουν ή να σε αποδυναμώνουν. Εκείνο που έχει σημασία, είναι ποια πεποίθηση μπορεί να σε ενδυναμώσει περισσότερο. Όλοι μπορούμε να βρούμε κάποιον που να στηρίξει την πεποίθηση μας και να μας κάνει να νιώθουμε πιο σίγουροι γι αυτή. Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να σκέφτονται λογικά.

Οι πεποιθήσεις δημιουργούνται από τις εμπειρίες που μαζεύει ένα άτομο, είτε είναι θετικές είτε είναι αρνητικές. Ένας όμορφο τρόπος για να αλλάξουμε την πεποίθηση που έχουμε σχετικά με το βάρος και το σχήμα του σώματος μας είναι να αλλάξουμε την βεβαιότητα που έχουμε για την εικόνα του εαυτού μας.
Αλλάζουμε από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίθετο. Τι θα έλεγες να αρχίσεις σε καθημερινή βάση να μιλάς όμορφα σε σένα, να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου και να λες καθημερινά στον εαυτό σου πόσο ευγνώμων είσαι γι αυτό που έχεις και πόσο σε αγαπάς;

Σου φαίνεται αστείο; Δεν είναι. Κάνοντας αρκετές επαναλήψεις με αρκετή συναισθηματική ένταση, καταφέρνεις να δημιουργήσεις νέες νευρικές συνάψεις στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να σπάσεις το παλιό μοτίβο (π.χ. είμαι χοντρός, είμαι ανάξιος κ.ο.κ.). Με πιο απλά λόγια, η επανάληψη θα δημιουργήσει τέτοιες συνδέσεις στον εγκέφαλο σου που αυτό θα σου γίνει η πραγματικότητα σου.

Άλλος ένας τρόπος να σπάσεις το παλιό μοτίβο, είναι να συνειδητοποιήσεις με ποιον τρόπο μιλάς σε ένα τρίχρονο παιδάκι και με ποιον σε σένα. Θα έλεγες σε ένα τρίχρονο παιδάκι «πω κοίτα πόσο χάλια φαίνεται η κοιλιά σου!» ή «πω! είσαι χοντρός και άσχημος!» Βλέπεις τη διαφορά; Δες τον εαυτό σου σαν ένα τρίχρονο παιδί, μίλησε του όπως θα μιλούσες σε εκείνο γιατί αυτός ο τρόπος σου αξίζει. Όμορφα λόγια.

Επίσης, ένα τρόπος για να ενισχύσεις αυτή την προσπάθεια, το νέο μοτίβο, είναι οι σωστές ερωτήσεις. Η ίδια διαδικασία της σκέψης δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία διαδικασία υποβολής και απάντησης ερωτημάτων. Αν με αυτό που μόλις διάβασες, σκέφτηκες «ναι έτσι είναι» ή «όχι, δεν είναι έτσι» τότε πρέπει να ρώτησες τον εαυτό σου συνειδητά ή ασυνείδητα την ερώτηση «είναι έτσι τα πράγματα;».
Ακόμη και αν σκέφτηκες «θα πρέπει να το σκεφτώ», αυτό που λες ουσιαστικά είναι «πρέπει να κάνω μερικές ερωτήσεις στον εαυτό μου. Πρέπει να σκεφτώ για μια στιγμή». Καθώς το σκέφτεσαι αρχίζεις να θέτεις ερωτήσεις. Πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε καθημερινά βασίζονται στην υποβολή και την απάντηση ερωτημάτων. Έτσι αν επιθυμούμε να αλλάξουμε κάτι (βάρος, ποιότητα ζωής κ.α.), πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθεις ερωτήσεις που κάνουμε.

Όταν προσπαθείς να διώξεις το περιττό βάρος και δεν μπορείς, δεν είναι ότι δεν μπορείς, απλά δεν βοηθούν οι εκτιμήσεις σου σχετικά με τις τροφές που μπορείς να φας ή τους συνδυασμούς αυτών. Κάνεις ερωτήσεις όπως «τι θα με χορτάσει περισσότερο;» και «ποιο γλυκό είναι πιο απολαυστικό που θα με κάνει να νιώσω χαρούμενος;».

Έτσι επιλέγεις τροφές που είναι γεμάτες λιπαρά, ζάχαρη, αποδιοργανώνεις τις ορμόνες σου, κάτι που εγγυημένα θα σου δημιουργήσει περισσότερη δυστυχία. Τι θα γινόταν όμως αν έκανες ερωτήσεις όπως «τι θα μου έκανε καλό;» ή «αυτό θα επιβαρύνει τον οργανισμό μου;» ή ακόμα καλύτερα «αν το φάω, τι θα πρέπει να θυσιάσω για να πετύχω τους στόχους μου; Ποιο θα είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσω, αν υποκύψω τώρα;»

Συμπέρασμα αυτού είναι ότι, το γεγονός κάνω δίαιτα είναι σαν να θέλουμε να πάρουμε πτυχίο χωρίς να διαβάσουμε βιβλίο. Το μόνο που καταφέρνει κάποιος με μία δίαιτα είναι μια παροδική απώλεια κιλών. Κοιτάμε το πρόβλημα στη ρίζα του και όχι στα κλαδιά του. Κοιτάμε να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και έπειτα να τον αλλάξουμε και όχι γιατί τον μισούμε για αυτό που είναι αλλά επειδή τον αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη.




πηγή.diatrofi.gr